Cultureghem tilde haar Kookmet-concept afgelopen week naar een hoger niveau: architectuurstudenten uit Gent en Stuttgart bereidden samen met niet-begeleide minderjarige vluchtelingen heerlijk gezonde recepten. Of hoe koken mensen samenbrengt.
Geen marktdag vandaag, dus het lijkt rustig onder de iconische Abattoirhallen. Tot groepjes jongeren vrolijk taterend terugkomen met hun boodschappen en zich aan een meterslange tafel scharen. Keukenmesjes en snijplanken worden bovengehaald; de ene begint ijverig wortelen te schillen, anderen storten zich op een berg paprika’s. Stemmen in alle talen schallen door het Abattoir.
Normaal organiseert Cultureghem haar ‘Kookmet’ op vrijdag, tijdens de markt. Vaak zijn het kinderen die op pad worden gestuurd op zoek naar gezonde ingrediënten, waarna ze samen met de organisatoren lekkere gerechten klaarmaken. Gezond, lekker en goedkoop: zo zien ze dat het kan. Maar vandaag is er een speciale editie voor de architectuurstudenten die zich vier dagen lang onderdompelen in Kuregem en omgeving. Een klas komt uit Gent, de andere groep uit Stuttgart en allemaal werken ze aan stedenbouwkundige projecten om de buurt te verbeteren.
De laatste dag van hun verblijf wordt afgesloten met een Kookmet, maar een architectenonderonsje is het niet. Cultureghem nodigde ook een groep niet-begeleide minderjarige vluchtelingen uit, wat een heel andere dimensie geeft aan de kookles. “We proberen altijd groepen te mengen die normaal niet met elkaar in contact komen”, legt medewerker Philippe uit. “Als we tijdens de wekelijkse Kookmet een klasje uit West-Vlaanderen krijgen, proberen we die bijvoorbeeld samen te zetten met Brusselse kinderen, best wel een ander publiek. En vandaag laten we deze doorgaans welvarende studenten koken met jonge vluchtelingen.”
Het samen koken lukt wonderwel in deze gemengde groep van negentig jongeren, hoewel hier en daar Babylonische spraakverwarringen ontstaan. Achter de kookpotten vertaalt een student het Duits van zijn begeleider naar het Frans. Een vrijwilliger begint een gesprek in het Arabisch met een vluchteling terwijl ze samen wraps rollen. Andere vluchtelingen kennen dan weer enkel hun Afghaanse moedertaal. Maar samen koken is zo’n universeel gebruik dat taal minder uitmaakt: met gebaren en kleine woordjes Engels wordt gauw duidelijk wie wat doet.
Claudia, een Italiaanse Erasmusstudente aan de UGent, is positief over het evenement: “Koken brengt mensen samen. Door op deze manier met de vluchtelingen in contact te komen, heb ik alleen maar meer respect voor hen gekregen.” Niet verwonderlijk, want de jonge kereltjes die enthousiast in de kom wortelen roeren komen uit landen als Afghanistan, Syrië of Eritrea. Landen waar de oorlog woedt of waar de dictatuur haar ijzeren wetten laat gelden. Sommigen zijn nog maar net aangekomen in België en niet iedereen is in staat om even vrolijk mee te doen.
Wanneer het eten klaar is en iedereen aan tafel zit met een kom soep, wordt het plots stil. Marion uit Stuttgart vat treffend samen: “Soms kan het zo simpel zijn”.
